Forum religijne

1. Czy Dusza po śmierci ciała zostaje odprowadzona od razu?

1/ Dusza po śmierci zostaje bezzwłocznie odprowadzona, jednak po rzeczywistej śmierci a nie, jeżeli człowiek jest w stanie śmierci klinicznej.

2. Przez kogo lub przez co jest odprowadzana? Czy ktoś po nią przychodzi?

2/ Przybywają po nią do tego przeznaczone istoty astralne, by ją bezpiecznie odprowadzić.

3. Czym jest system wcieleniowy, co tworzy jego strukturę i jaką posiada formę (hierarchię)?

3/ System wcieleniowy jest odpowiednio przygotowanym zespołem struktur eterycznych. W swym komplecie, działa w różnych aspektach zabezpieczenia życia człowieka na planecie wcieleniowej, takiej jak Ziemia. Zabezpieczenie życia człowieka rozpoczyna się w czasie gdy istoty człekokształtne są zakwalifikowane do ostatniego procesu ewolucji, który zakończy się wyeksponowaniem postaci ludzkiej. Teraz jego zakres obowiązków poszerza się o systemy zabezpieczenia duszy. Hierarchia w systemie jest zależna od istniejącej w tym rejonie wszechświata hierarchii astralnej.

4. Czy posiada jakieś prawa i kto te prawa ustanowił?

4/ Dusza posiada swoje prawa, są one ustanowione przez społeczeństwo Nieba. Pierwszym prawem jest wolna wola.

5. Kto zarządza tym system?

5/ Systemem Cywilizacji Nieba zarządzają rady poszczególnych stopni, są to grupy dusz a prawo do udziału w radzie dusza uzyskuje w trakcie życia w Niebie. Jej prawo, które wynika z sposobu życia to jeden warunek, drugim jest jej wola uczestniczenia w pracach zarządzających.

6. Przez kogo jest przygotowywana procedura i na jakiej podstawie?

6/ Procedury są przygotowywane przez specjalistów.

7. Kto zleca przygotowanie takowej procedury?

7/ Zlecają je odpowiednie rady.

8. Dlaczego w przypadku Młodej Duszy jest przygotowywana taka procedura?

8/ Wynika to z rodzaju ewolucji i życia w Niebie.

9. Czy Młoda Dusza bierze czynny udział w jej przygotowywaniu?

9/ Młoda dusza nie ma możliwości do kontaktowania się z innymi duszami, stąd nie może brać udziału w przygotowaniu jej wcielenia.

10. Od czego lub od kogo zależy, że jest odprowadzona do ŚBD?

10/ Od emocji, jakie doznaje człowiek, w którego postać fizyczno – duchową jest wcielona.

11. Kto lub co odprowadzą Młodą Duszę do ŚBD?

11/ Do bram Astral, od bram do Nieba jest pod opieką obsługi z Nieba.

Kiedy następuje rzeczywista śmierć? Co o niej stanowi?
    Do tej pory jest to dylemat dla naukowców, szczególnie w świetle najnowszych osiągnięć przywracania życia po ustaniu procesów biologicznych (zwierząt).
    Bardzo często w różnych tekstach można przeczytać o błąkających się duszach, które pozostały w pobliżu świata fizycznego (Ziemi).


Odp. od GRYF144


Odp 1 Odpowiem jak ta kwestia jest określana z punktu potrzeb duszy, bo to a nie możliwość pobudzenia ciała fizycznego do życia jest istotne dla duszy.

Z takiego punktu widzenia śmierć człowieka następuje, gdy człowiek nie będzie już mógł spełniać zadań w stosunku do duszy.

Działanie systemu psycho – emocjonalnego ustaje;
   1/ Gdy mózg nie będzie już mógł spełniać zadania jakim jest sterowanie systemem postrzegana zewnętrznego, (percepcja).
   2/ W takiej sytuacji, brak informacji o występowaniu zewnętrznych bodźców, uniemożliwia nadświadomości przygotowanie informacji o stanie reakcji.
   3/ Brak takiej informacji, to brak przyczyny do działania w umyśle podświadomości. Jeżeli podświadomość nie reaguje nie powstają różnice potencjałów pola magnetycznego w przestrzeni splotu słonecznego.
   4/ Mikro kropelki wody, które uwalniają się z pożywienia i przenikają przestrzeń splotu, nie są poddawane procesowi powiązań magnetycznych.
   5/ Nie powstają formacje złożone z mikro kropelek wody, które odwzorowują swoim kształtem informacje o stanie reakcji.
   6/ Brak aktualnie przesyłanych informacji z nadświadomości do mózgu, przez podświadomość i splot słoneczny, nie powoduje reakcji podświadomości i nie daje możliwości ułożenia formacji wodnej.
   7/ Nie powstanie emocjonalny myślokrztałt i nie powstanie materia emocjonalna a dusza potrzebuje tylko i wyłącznie materii emocjonalnej z poziomu szczęścia. W zaistniałej sytuacji system emocjonalny przestaje działać i dusza zostaje odprowadzona.


Odp. Błąkające się dusze.
Te istoty, które potocznie nazywa się błąkającymi duszami są w istocie istotami astralnymi.
W przeważającej ilości są to inkarnowane duchy astralne, które z jakiejś przyczyny, po śmierci człowieka nie zdążyły, lub nie mogły powrócić do swoich cywilizacji.


Pyt.2

1.    Kim są istoty astralne?


1/ W całokształcie ewolucji wszechświata, są to istoty wyewoluowane w procesie łączenia się myslokształtów w kolejne coraz bardziej złożone zbiory a dalej istoty duchowe. W stosunku do klimatu, którego dotyczy pytanie, są to istoty duchowe, bytujące w poziomach astralnych, biorących udział w procesie inkarnacji w ciało człowieka.

2.    Czy po śmierci Duszy grozi jej jakieś niebezpieczeństwo, przed którym te istoty mają ją chronić?

2/ W środowisku wszechświata dusza nie może żyć, cały czas musi być w bezpiecznych osłonach. Zabezpieczenie jej to obowiązek opieki astralnej, zarówno w trakcie wcielania i po śmierci człowieka. W czasie wcielenia jest zabezpieczona, całym zbiorem duchowym człowieka. W skład tego zbioru wchodzą inkarnowane istoty astralne i systemy eteryczne człowieka.


3.    Jakiego rodzaju jest ono?

3/ Niebezpieczeństwo to różnica w budowie materii duszy i materii zarówno człowieka jak i istot astralnych. Masa materialna, z jakiej jest zbudowane ciało duszy ma całkowicie inną strukturę krystaliczną niż człowiek lub istoty astralne. Najlepsza krystalicznie materia dostępna we wszechświecie to materia emocjonalna odpowiadająca jakości emocji szczęścia i jest tworzona przez człowieka, który osiąga takie stany.
   Dusza posiada jeszcze lepszą krystaliczność własnej materii a ta pochodząca z emocji człowieka służy jej jako zespół do kontaktu zewnętrznego, rodzaj narządów zmysłowych.
   W kontekście takiej różnicy jakości materii ciała, pomiędzy duszą a wszystkim innym we wszechświecie, kontakt dla niej jest unicestwieniem jej wartości osobowych, zawartych w krystaliczności materii.

Jeśli dusza w/g waszych teorii jest śmiertelna, to co robić by żyła jak najdłużej?

Wartości emocjonalne, które człowiek tworzy mają wpływ na instrumenty duszy. Materia emocjonalna tworzona przez człowieka, jest materiałem do budowy zmysłów duszy. W sytuacji młodych dusz, jeżeli te emocję będą negatywne, one nie powrócą do nieba. Jeżeli cywilizacja Lucyfera, nie wyrazi zgody na ich powrót do systemów wcieleniowych, te dusze zginą wraz z końcem ewolucji wszechświata.
Inaczej ta sprawa przedstawia się w stosunku do starych dusz. One z zasady, niezależnie od rodzaju emocji powracają do nieba po każdym wcieleniu. Jednak i one są zagrożone, zatrzymaniem w społeczności Lucyfera. Taka sytuacja może wystąpić, gdy człowiek z wcieloną starą duszą, będzie „kolaborował z Lucyferem”.
Opisałem w skrócie sytuacje, gdy brak możliwości powrotu do nieba, uniemożliwi bardzo długie życie duszy.
W trakcie wcielenia nie występują wpływy w stosunku do duszy, innego rodzaju niż wskazane, powyżej. Jakiekolwiek działanie człowieka, nie może mieć wpływu, na długość życia duszy. Efekty życia człowieka nie mają wpływu na osobowość duszy, długość życia duszy w niebie zależy od osobowości a dokładniej, od jej aspektów uczuciowych.

Co czeka zwykłego człowieka po śmierci?

W stosunku do śmierci i duszy nie istnieje różnica pomiędzy ludźmi. Człowieka po śmierci czekają określone procedury, lecz ich charakter nie dotyczy oddziaływania na poziomie świadomości. Świadomość jest pierwszym aspektem człowieka, który kończy życie w dosłownym tego znaczeniu Działanie świadomości zanika wraz z zaprzestaniem działania człowieka na poziomie percepcji. Jednak zbiór w postaci materii, będącej bazą świadomości istnieje do momentu istnienia biopola człowieka.
Następnym aspektem postaci człowieka, który przestaje funkcjonować jest nadświadomość. Czynności tego umysłu tracą możliwość działania z chwilą zaprzestania pracy mózgu. W momencie, gdy mózg nie tworzy już myślokształtów, nadświadomość nie otrzymuje informacji o stanie reakcji jak również, wyników związanych z działaniem systemu percepcji.
Koniec działania, nadświadomości jest sygnałem do wyprowadzenia z człowieka wcielonej duszy. Wraz z dusza są odinstalowane trzy inkarnowane ciała astralne, które wchodzą w skład nadświadomości.
Kolejnym etapem, kończenia programu życia człowieka jest obumieranie ciała biologicznego z co się z tym wiąże zaniku biopola. Zanik biopola, jest sygnałem do odprowadzenia kolejnych trzech istot astralnych inkarnowanych w dolne, czakramy, które tworzyły podświadomość. Wraz z zanikiem biopola również, zanika zbiór materii umysłu świadomości człowieka.
Koniec istnienia człowieka to rozwiązanie wszystkich form biologicznych i uwolnienie cząstek mineralnych, które są określane mianem prochu.



Czy nasze wspomnienia, myśli, osobowość zginą po śmierci powłoki cielesnej?


Człowiek w swojej postaci fizyczno- duchowej, posiada dwa umysły duchowe; nadświadomość i podświadomość, umysł fizyczno – eteryczny, jakim jest świadomość i mózg, jako przetwornik, transmiter i system zarządzania życiem biologicznym. Jeżeli do tego zbioru dodamy, sześć inkarnowanych istot duchowych, które z jednej strony wchodzą w skład umysłów duchowych a z drugiej są indywidualnymi istotami, wrażliwymi na materię emocjonalną, to mamy ogólny obraz możliwości działania i kodowania. Każda z tych form w zakresie własnego oddziaływania, wnosi swoje cechy i predyspozycje a w odwrotnym kierunku, koduje efekty emocjonalne lub myślowe działania człowieka.
Zgodnie z powiedzeniem „w przyrodzie nic nie ginie”, wszystkie efekty działania człowieka są przejmowane przez różne formy w odpowiednim dla nich aspekcie.
Po śmierci powłoki cielesnej, ja określam ciało, nie jako powłokę tylko jako postać fizyczną, ta różnica jest istotna w kwestii całej postaci człowieka. Po śmierci postaci fizycznej, informacje o stanie życia biologicznego, materia emocjonalna i zbiór form myślowych, są w sposób naturalny przejęte, przez właściwe im formy duchowe.
Po śmierci człowieka nie pozostaje i w dalszym ciągu, już nie będzie działał umysł świadomości.

Kim lub czym jest wg. Ciebie Lucyfer?

Lucyfer, jest istotą pochodzącą z nieba, żyje w postaci duszy. Różnica jaka dzieli go od dusz żyjących obecnie w niebie, polega na dyspozycji w zakresie ilości i jakości zmysłów. Lucyfer i wszystkie dusze, które wraz z nim opuściły niebo, jak również młode dusze, które nie mogą powrócić do nieba, dysponują zmysłami z zakresów negatywnego działania.

Do czego Niebu potrzebny jest świat materialny?

Świat materialny, inaczej zwany – Wszechświatem, jest niezbędny do tworzenia materii emocjonalnej, w takim celu Niebo go zbudowało. Czynnikiem materialnym w takim wszechświecie, który jest ostatnim ogniwem jego ewolucji i spełnia zadanie całego wszechświata, jest postać fizyczna człowieka. Jednak by człowiek w swojej postaci fizycznej, mógł spełniać to zadanie w odpowiednim stopniu jakości materii emocjonalnej, niezbędne są formy duchowe. W końcowym efekcie ewolucji, powstał człowiek fizyczno – duchowy, narzędzie do tworzenia materii potrzebnej wcielanej w postać człowieka duszy, istoty z nieba.

Czy Bóg pozwala na cierpienie człowieka?

Cierpienie człowieka jest efektem zakłócenia, naturalnych form jego życia w raju. Cywilizacja ziemska, jest jedną z wielu cywilizacji wcieleniowych w taki sposób w taki sposób zakłóconych. Sedno tego pytania, czy Bóg pozwala na cierpienie, jest bardzo istotną sprawą dla człowieka żyjącego na ziemi w zakłóconej cywilizacji. W niebie, projektując program ewolucji wszechświata a następnie, kiedy wykonywaliśmy aktywację ewolucji, wprowadziliśmy odpowiednie jak myśleliśmy zabezpieczenia. W czasie tych działań nikt nawet nie przypuszczał, że w przyszłości zaistnieje sytuacji, która okaże się przyczyną do postania zakłóceń życiu człowieka. Postać, o którą tak często mnie ludzie pytają- Lucyfer, jest całym winowajcą w sprawie powstania smutku, strachu, żalu, nadziei, litości a przede wszystkim cierpienia i nienawiści.
Bóg z taką sytuacją się nie zgadza, stąd moja obecna misja wojskowa przeciwko Lucyferowi, przygotowywana dziesiątki tysięcy lat.

Czym jest świadomość?

Świadomość człowieka, jest umysłem fizyczno - eterycznym człowieka. Powstaje w trakcie życia, w procesie doświadczania i trwałego zapisywania w przestrzeni świadomości. W przestrzeni świadomości, są zbierane formy złożone z mikro – kropelek wody, których postać jest uformowana programem myślowym i związanymi, z nim emocjami. Te formy składowe świadomości, są wzajemnie powiązane polem magnetycznym człowieka. Zakres i charakter umysłu świadomości, jest zależny od zdolności percepcji i aktywności zmysłów. Zadaniem świadomości, jest kontrola programów myślowych człowieka, których twórcą jest umysł nadświadomości. W świadomości zawarta jest wola człowieka, instrument, który ma prawo decydować o rodzaju i formie postępowania. Obecnie żyjący na ziemi człowiek ma ten instrument woli poważnie zniewolony a przyczyną tego zniewolenia, jest działania kultów i religii. Ogólnie oceniając sytuację, jaka panuje w cywilizacji ziemskiej, możemy stwierdzić, że religie i kulty są instrumentami wpływu Lucyfera, rozwiniętym w celu zniewolenia człowieka..

Czy Lucyfer może się nawrócić?

Jednym z moich celów, jest spowodowanie by wszystkie dusze a w tym i Lucyfer, powróciły do nieba. Podejmowałem już działania w tym kierunku, jak do tego czasu bezskuteczne. To „nawrócenie” polegało by na decyzji, którą musi podjąć każda dusza o zmianie swojego charakteru postępowania emocjonalnego.

Skad biorą sie duchy na ziemi ,skoro Bóg w całej swojej miłości powinien ich przyjąć do królestwa bożego?

Duchy, które możemy rozpoznawać na ziemi, nie mogą być zabrane do nieba. Są to istoty astralne, które nie pochodzą z nieba, nawet ich korzenie nie sięgają tamtej cywilizacji. Ich ojczyzną jest Środowisko wszechświata, tu powstały, żyją i wraz z końcem ewolucji zakończą istnienie.

Po co jest piekło skoro Pan Bóg jest taki miłosierny i każdemu przebacza

Nie ma piekła. Wizerunek obrazujący Piekło i Czyściec, to efekt ewolucji wartości kultowych. Jeżeli kapłani chcą posiadać władzę nad wiernymi, musza mieć do tego odpowiednie instrumenty. Jednak osobowości ludzi są tak różnorodne, że straszenie tylko karą Boga na niektórych nie działało. Piekło to już coś, w ramach tego wizerunku można było ująć naprawdę straszne rzeczy, które pozostaną do dyspozycji grzesznika.

Czym/kim jest wspomniany w odpowiedziach Lucyfer?

Lucyfer, postać ogólnie znana, lecz tylko w niewielkim stopniu właściwie przedstawiana. Jego pierwsze pojawienie się we wszechświecie, spowodowane było zdarzeniami, które wystąpiły w niebie. Był to czas, bardzo poważnych zmian w emocjonalnej formie życia duszy. Istotą takich zmian, była chęć przedłużenia życia każdej duszy, która żyje w niebie
Wprowadzenie w życie takich planów, wymagało przeprowadzenia bardzo istotnych dla duszy zmian w jej systemie instrumentów osobistych, czyli zmiany zakresu działania zmysłów. Postać duszy w trakcie ewolucji, tak rozwinęła swoją postać, że umysł i osobowość, inaczej cała istota wartości postaci, jest oddzielona od sfery zmysłów.
Człowiek żyjący z wcieloną dusza, jest twornikiem materii na takie zmysły z materii emitowanej z układu emocjonalnego człowieka, tworzą się i asymilują z ciałem duszy instrumenty jej zmysłów. Wcielana w postać człowieka młoda dusza, już jest dojrzałą w swej istocie osobowej postacią. Jednak ta, już rozwinięta postać duszy, nie może nawiązać kontaktu z innymi duszami i z całą infrastrukturą w środowisku nieba. Innymi słowy; ona nie może aktywnie żyć w niebie.
W takiej formie budowy postaci duszy, gdzie jej kompletna osobowo i umysłowo istota, jest oddzielona od jej własnych instrumentów zmysłowych, można czynić zmiany w polu instrumentów. Dla przykładu; człowiekowi zakłada się implanty, które zmieniają słuch, smak, wzrok itp.
Większością głosów w obowiązkowym referendum, przyjęta została decyzja o przeprowadzeniu zmian. Biorąc pod uwagę podstawowa zasadę wolnej woli, dusze, które nie wyraziły zgody na taka zmianę swoich form życia emocjonalnego, mają prawo do zachowania poprzedniej formy. Zaistniała sytuacja, która zmusiła nas do działań zabezpieczających przyszłe środowisko nieba, takie gdzie inaczej emocjonalnie postępujące dusze muszą mieć odpowiednie warunki do życia.
Obecność w takim środowisku dusz, które emitują negatywne emocje a w takiej formie przebiegało życie w niebie do czasu tamtych zmian, była niedopuszczalna. Jedynym wyjściem w takiej sytuacji, było przygotowanie bezpiecznej enklawy życia dla dusz, które nie chciały zmienić swojego życia. Taka enklawa nie mogła być zbudowana w środowisku nieba, ze względu na bezpieczeństwo jego mieszkańców. Postanowiliśmy zbudować ją w naszym wszechświecie i umieścić w niej wszystkie dusze wraz z Lucyferem.
Lucyfer jest jedna z dusz, które piastowały w niebie najwyższe godności, był członkiem Rady Głównej Nieba. Posiada szczególne instrumenty, dwa diademy, instrumenty, które posiadają tylko członkowie najwyższej rady nieba, zachowują je dożywotnio z wyjątkiem sytuacji szczególnych, gdyby taka dusza dopuściła się poważnych wykroczeń.
Umieszczenie Lucyfera wraz z innymi duszami w enklawie, zbudowanej w naszym wszechświecie, niosło z sobą określone warunki.
W każdym czasie, gdy Rada Główna Negatywnej Cywilizacji Duszy, podejmie decyzje o zmianie stanowiska względem zasad życia, mogą powrócić do społeczności nieba.
Mimo prób, jakie przeprowadziliśmy, nie udało nam się zmienić stanowiska ich rady. Ostatnie trzy takie próby przeprowadziłem osobiście z racji, że jestem we wszechświecie, lecz nie dały one zadowalających rezultatów. Jedno, co osiągnąłem to, wiedza o rzeczywistym nastawieniu społeczności cywilizacji Lucyfera, jest ona odmienna od stanowiska rady.
Sytuacja, jaka zaistniała we wszechświecie z przyczyny wpływu Lucyfera, (przypisanie wpływu tylko Lucyferowi jest formułą, związaną z odpowiedzialnością władzy w istocie wpływ, mają również inne dusze z jego cywilizacji), spowodowała szereg zakłóceń w konsekwencji, doszło do tego, ze młode dusze zostały wbrew ich woli, zatrzymywane w cywilizacji Lucyfera.

Co to jest zło, jaka jest jego natura i przyczyna?

Zło z definicji, określane jest, jako przyczyna negatywnego wpływu na człowieka. Wpływ taki, może powstawać w różnych warunkach i z przyczyny, która tylko w najbardziej ogólny sposób określa takie źródło zła. Źródło zła, jest odnoszone do klimatu społecznych potrzeb, klimatu wierzeń i do indywidualnych odniesień. Zło łatwiej jest wskazać, przez efekt, niż według jego przyczyny źródłowej.
W efektach, które objawiają się z przyczyny ewolucji wszechświata, nie występuje zło. Również efekty pracy istot duchowych w niezakłóconych warunkach, istot, które są wyewoluowane we wszechświecie, nie objawiają zła.
ZŁO OBJAWIA SWÓJ WPŁYW, TYLKO W EFEKTACH ŻYCIA CZŁOWIEKA.
Źródeł zła, należy poszukiwać tam, gdzie występują rozpoznane jego przyczyny. Pozwolę tu sobie, na ominięcie całej genezy przyczyny i skutku występowania zła, wskażę samo źródło.
Jeżeli w naturalnych warunkach życia wszechświata zło nie występuje, to znaczy, że jego przyczyny zostały tu przyniesione. Po drodze przyczynowo skutkowej, jak po nitce do kłębka, można dojść do źródeł zła. Jak już wyżej napisałem, pomijając drogę przyczynową, wskazuje na źródło zła Cywilizację Lucyfera.
Końcowy efekt zła, zatrzymanie duszy w tej cywilizacji, był podstawową przyczyną inicjacji takich form oddziaływania na człowieka. Ziarnem tego procederu, są wpływy przyczynowe w umyśle nadświadomości człowieka. Charakter takich wpływów, określał, nieznane uprzednio, potrzeby posiadania wartości dodanych, do zbioru potrzeb podstawowych w raju.
Rozpoczął się proceder organizowania „zbiorów własnych” zalążek „posiadania”. W dalszej ewolucji, procesu zdobywania i powiększania zbiorów własnych, wytworzyła się konkurencja, która z kolei inicjowała ekspansję drastyczności w działaniu.
Generacja kolejnych, coraz drastyczniejszych metod, była już tylko kwestią czasu a w naszej cywilizacji obserwujemy apogeum możliwości zniszczenia i zaślepienia.

Dlaczego Bóg pozwolił na istnienie zła?

Cywilizacja Nieba nie posiada bezpośredniego wpływu, na tok ewolucji we wszechświecie. Problem, jaki powstał w naszym wszechświecie, jest przypadkiem jednostkowym, który należy usunąć indywidualnie.
Zło, które jest efektem wpływów cywilizacji Lucyfera, nie stwarza zagrożenia w innych wszechświatach, również nie powoduje zmiany w przyczynowości wpływającej na procesy ewolucji. Jest ono, zewnętrznym wpływem a moja misja ma na celu, usunięcie instrumentów oddziaływania na człowieka, co w efekcie pozbawi Lucyfera skuteczności działania.
W konkluzji; Bóg nie wyraża zgody na istnienie zła a jego przeciwdziałanie, objawia się wysłaniem grupy wybranych dusz, których zadaniem jest usunięcie zła z życia człowieka.

Kto stworzył materialny świat.

Materialny świat, jak i świat duchowy, wyewoluował w środowisku przestrzeni wszechświata. Ewolucja biologii i człowieka, są procesami sterowanymi, kontrolę nad tymi procesami piastują ogrodnicy astralni.
Wskazywany na stworzyciela Bóg, jest duszą, piastującą najwyższe stanowisko w cywilizacji budowniczych. Cywilizacja nieba, nie budowała całej formy obecnie istniejącego wszechświata, jedynie wykonała przestrzeń, w której ewoluują systemy gwiezdne. Po wykonaniu przestrzeni wszechświata, środowiska fizycznego, którego cechy fizyczne, są niezbędne do prawidłowego działania procesów ewolucji, budowniczowie zadysponowali do tej przestrzeni odpowiednią siłę motoryczną.

co się kryje pod pojęciem duchowość astralna???

Używam określenia „duchowość astralna” w celu podziału całokształtu informacji, które opisują duchowość. Poza duchowością astralną wyróżniam jeszcze duchowość nieba, która wraz z duchowością astralną odnosi się do inteligentnych cywilizacji.
Pojęcie „duchowość astralna”, ujmuje w zakresie wskazania wszystkie inteligentne formy życia, rozwinięte z myślokształtów, tworzonych w trakcie ewolucji życia we wszechświecie. Ewolucja tego typu form jak również istot, jest niezbędna do wykonania procesów ewolucyjnych, których efektem jest powstanie człowieka. Człowiek żyje w symbiozie z istotami astralnymi i dzięki ich pracy, niebo może wcielać dusze w ciało fizyczno duchowe człowieka.

Dlaczego człowiek ma umysł

Umysł a raczej umysły, które posiada człowiek, są niezbędne do tworzenia złożonych procesów myślowych. Trzy umysły człowieka, są tak dobrane, by każdy miał do wykonania zadanie dotyczące wpływu na postępowanie człowieka, wpływu, który jest zgodny z wyewoluowanymi predyspozycjami istot tworzących.
Umysł podświadomości, tworzą istoty duchowe, których ewolucja jest jeszcze silnie związana z postaciami fizycznymi. Tworzą umysł, który dba o potrzeby bytowe człowieka i jest w stanie wynegocjować swoje cele.
Z kolei umysł nadświadomości, tworzą istoty duchowe zdecydowanie wyżej wyewoluowane. Ich potrzeby są oderwane od spraw bytowych, tak rozwinięte istoty realizują się w gronie myślicieli. To, co będą pragnęły zrealizować, poprzez działanie i myślenie człowieka, nie zawsze będzie zgodne z zamierzeniami podświadomości
Trzeci umysł świadomość, powstaje w celu kontrolowania wpływu na postępowanie człowieka, dwóch umysłów duchowych. Świadomość, ma obowiązek postawić tym umysłom, takie żądanie, by zrealizowały jej zamiary w kwestii postępowania człowieka.
Taka forma konstrukcji umysłów i ich wzajemnej zależności, pozwala rozwijać w systemie psycho -emocjonalnym człowieka procesy myślowo- uczuciowe daleko odbiegające od naturalnych potrzeb postaci fizycznej, przy jednoczesnym zabezpieczeniu jej podstawowych potrzeb. Człowiek tworzy nieporównywalnie wyższej jakości uczucia w stosunku do innych istot, przy tym zachowuje swoją przyziemną egzystencję.
Dusza, która jest wcielana w ciało człowieka, potrzebuje materii emocjonalnej odpowiadającej takie wysokiej wartości uczuciowej, wynikającej z odpowiedniej jakości myśli.
Wysoka jakość procesów myślowych, może powstawać tylko w umysłach istot wysoko wyewoluowanych. Tu taki stan wartości, zabezpiecza umysł nadświadomości. Jednakże istota, która posiada taki umysł już dawno, dzięki procesowi rozwoju zatraciła cechy istoty fizycznej.
Odpowiednio nasycona materia emocjonalna może powstawać tylko w systemach emocjonalnych istot fizycznych. A materia emocjonalna, którą musi cechować z jednej strony odpowiedni potencjał a z drugiej jakość, nie powstanie ani w jednej, ani w drugiej istocie.
Z takich potrzeb charakterów i z takich przyczyn tworzenia się materii emocjonalnej, narodził się pomysł, wyewoluowania człowieka. Postaci człowieka, która będzie posiadała potrzeby fizyczne i potrzeby duchowe. Tak rozwijającego się człowieka, który w obu aspektach swojej osobowości, może osiągać wysoką jakość życia.
W trój układowej formie umysłu świadomość ma zadanie trzymania w ryzach zapędów duchowych umysłu nadświadomości i zgodę na takie spełnianie potrzeb bytowych, które będą do przyjęcia przez umysł nadświadomości.

Powiedziane jest że wszyscy trafią do nieba, a jak będzie się różnić droga grzesznika, od osoby "czystej" ??

Grzesznik i osoba czysta. Jak ta sprawa wygląda z punktu widzenia Boga.?
Jakie efekty, czy drogę życia, definiuje określenie – grzech?
Z punktu widzenia potrzeb Boga, grzechem (formą niewłaściwego życia), jest brak w życiu człowieka, stanów radości, miłości i szczęścia. Jeżeli takie stany emocjonalne nie występują, dusza nie uzyska odpowiedniej materii emocjonalnej i nie będzie mogła powrócić do rodziny w niebie,
Takie życie człowieka, mimo, że wierzy w Boga, chodzi do kościoła, modli się a nawet jest wybitnie pobożną postacią w oczach Boga jest to życie grzeszne.
Z kolei osoba czysta, jest to człowiek, który żyje w radości i miłości, odczuwa stany szczęścia i te wartości powiela w czasie życia. Nie jest istotne, czy człowiek wierzy w Boga, jest religijny i czy pokazuje swoja postawę pobożnego.
Do nieba mogą powrócić tylko takie dusze, które zgromadziły odpowiednią ilość materii emocjonalnej, pochodzącej ze stanów szczęścia i miłości. Jeżeli człowiek nie wytworzy odpowiedniej ilości takiej materii, jego dusza nie będzie mogła powrócić do nieba, wiara tu nic nie pomoże.


Czym tak naprawdę jest "wędrówka dusz", tzw. reinkarnacja?


Wędrówka dusz i reinkarnacja, dwa terminy, które posiadają różne znaczenie, tu w treści pytania, mylnie zostały zrównane i jakoby wskazują taką samą wartości. Takie błędne odniesienie, istoty określanej mianem „dusza” do procesu inkarnacji występuje bardzo często, powiedzieć można, że jest to, ogólnie przyjęte znaczenie. Nic bardziej błędnego. Dla zrozumienia tematu, przytoczę taki przykład; Odniosę się do zbioru, człowiek jako kierowca samochodu, samochód, którym będzie jeździł i fotel przy pomocy, którego będzie mógł zająć miejsce w samochodzie.
   - Człowieka tu porównamy do duszy, będzie on korzystał z samochodu siedząc w fotelu.
   - Samochód tu porównywany do zsynchronizowanego zespołu ciała i duchowości ludzi, jest zbiorem złożonych podzespołów, które umożliwią człowiekowi, korzystanie z jego dobrodziejstwa.
   - Fotel tu porównany do istoty astralnej, jest miejscem gdzie korzystający z samochodu człowiek spełni swoje potrzeby.
   Człowiek może skorzystać z samochodu, gdy wsiądzie do niego, umiejscawiając się w fotelu.
   Dusza, będzie mogła wcielić się w człowieka, gdy uprzednio będzie dla niej, przygotowane odpowiednie miejsce. Takim miejscem są istoty astralne, inkarnowane w ciało człowieka. Fotel kierowcy tu wskazany, symbolizuje istoty astralne, które podlegają inkarnacji, lub kolejnym powtórzeniom takiej procedury, zwanej reinkarnacją.
   Jak z tego wynika, inną rzeczą jest procedura dotycząca wprowadzania w ciało człowieka istoty określanej duszą a inną sprawą jest, wprowadzanie istot astralnych również w ciało człowieka. Zbiór sześciu istot inkarnowanych w ciało człowieka, poza innymi funkcjami spełnia rolę, umiejscowienia w człowieku duszy i połączenia jej pierścieni z systemem emocjonalnym.
   Funkcję lokalizacji duszy w ciele człowieka, spełniają istoty astralne. Tego typu funkcję spełnia fotel kierowcy w samochodzie z punktu widzenia potrzeb człowieka.
   Dusza wcielana jest w człowieka, by uzyskać materię emocjonalną, która jest efektem jego uczynków. Człowiek, który jeździ samochodem, korzysta z jego możliwości działania.
   Takie odniesienia, pokazują wzajemne stosunki, pomiędzy wskazywanymi wartościami. Stosunek duszy do człowieka jest taki, jak stosunek człowieka do samochodu. Istoty astralne są dodatkowym wyposażeniem, które umożliwia działanie całego zbioru; człowiek – wcielona dusza.
   Inkarnacja w tym kontekście jest działaniem, które zdecydowanie różni się od wcielania. By dobrze zrozumieć stosunek określający hierarchię duszy, istoty z nieba wcielanej w ciało człowieka astralnych odniesieniu, do astralnych istot duchowych inkarnowanych w tym samym czasie, również w to samo ciało człowieka, należy uwzględnić porównanie z przykładu człowieka i samochodu.
   Inna kwestia, która wynika z określenia ujętego w pytaniu to, „wędrówka dusz”. Tego typu forma postępowania nie zachodzi w sposobie życia i działania duszy, która przebywa we wszechświecie. Dusze w środowisku wszechświata, nie mają możliwości wędrówki, to środowisko jest dla nich śmiertelnie niebezpieczne. Dusze również nie maja potrzeby wędrować tu we wszechświecie, nic taka wędrówka by im nie przyniosła poza zagrożeniem życia.
   Poprzez procedurę wcielania, wyłącznie w ciało człowieka, dusza uzyskuje możliwość przebywania i korzystania ze środowiska życia wszechświata, jednak taka forma nie jest wędrówką.
   Kwestia, która dotyczy inkarnowania, wprowadzania astralnych istot duchowych w celu skompletowania postaci fizyczno – duchowej człowieka, dotyczy przygotowania miejsca dla duszy w ciele fizycznym.
   W konkluzji do sprawy wcielania i inkarnacji; należy w zdecydowany i jednoznaczny sposób rozdzielić wartościowo te dwie kwestie. Wcielaniu przynależy procedura obsługi duszy istoty równej Bogu a inkarnacji przynależy procedura obsługi istot astralnych, które żyją tylko po to by wykonywać tego typu pracę w rodzaju inteligentnego narzędzia.





Odpowiedzi na pytania udzielił Gryf144.



------------


ŚBD  - Środowisko Bytowe Dusz.

--------------